மலரும் இனிய நினைவுகள்..
கடந்த ஆண்டு முகநூல் மீள்பதிவு..
என் மனைவியை முதன் முதலில் பார்த்த நாள் இன்று..




பொண்ணு பார்க்கப் போனேன்..

அது ஒரு ஆடி வெள்ளிக்கிழமை.. ஆம் அதுவும் இதே ஜூலை 22, ஆனால் வருடமோ 1991.

முதல்நாள் மாலை மதுரையிலிருந்து மாயூரம் பயணம். நானும் எனது அலுவலக நண்பர் அமரர் கோபாலகிருஷ்ணன் என்பவரின் அண்ணன் அமரர் பழனிச்சாமியும்.. இவர் புரட்சிநடிகர் எம்.ஜி.ஆர் தோட்டத்தில்
பாடிகார்ட் ஆக பணிபுரிந்து, பின்னாளில் கைரேகை, ஜோதிடம் பார்த்து வந்தார்..

புறப்படும் முன்னரே என் இல்லத்தாரை தவிர்த்து அலுவலக நண்பர்களோ, உறவினர்களோ, "என்ன ஆடி மாதத்திலப் போயி பெண்பார்ப்பதா?.. ஆடி மாசத்துல திருமணப் பேச்சே எடுக்க மாட்டாங்களே? அப்புடி இப்புடின்னு ஒரே அங்கலாய்ப்பு."

அதுக்கு ஏற்ற மாதிரி ஜூலை 22 அரசே அறிவிப்பு செய்த 'பந்த்' வேறு.. புறப்படும் முன்னர் நண்பர் பழனிச்சாமி அவர்கள், அண்ணா பேருந்து நிலையத்தில் (அப்ப மாட்டுத்தாவணி பேருந்து நிலையம் கிடையாது), 'தம்பி இன்னைக்கு போகணுமா? நாளைக்கு பந்த் வேறு' என்கிறார். நானோ, ' இல்லை அப்பெண் தை வெள்ளியில் பிறந்தவள், மேலும் நாளை ஆடி முதல் வெள்ளி மட்டுமன்று. முழுமதி நாளும்கூட. எனவே, சென்றே ஆக வேண்டும்' என்று கூறினேன்..

பின்னர் அவர் முழுமனதோடு தஞ்சை செல்லும் பேருந்தில் ஏறி அமர்ந்தார். எங்கள் பயணம் தொடர்கிறது.
பேருந்து புதுக்கோட்டையை விட்டு கிளம்பி தஞ்சை செல்லும் சாலையின் ஓரத்தில்வயலில் ஒரு அழகு மயில் தோகை விரித்து ஆடிக்கொண்டிருந்தது..
அண்ணன் பழனிச்சாமி என்னைத் தட்டி, 'தம்பி அங்க பாருங்க மயிலை. நீங்க பார்க்கப்போற பொண்ணுதான் உங்கள் மனைவின்னு எழுதி வச்சுக்குங்க. பொண்ணோட பேரு சகுந்தலா. மயிலுக்கு இன்னொரு பேரு சாகுந்தலம். பொண்ணை பார்க்குறதுக்கு முன்னரே அந்த சகுந்தலாவை பார்த்துட்டீங்க.. எனவே, கண்டிப்பா நாளைக்கு முடிவாயிடும்' என்றார்..

இப்பெண்ணை பார்ப்பதற்கு முன்னர் ஏறத்தாழ இருபது பெண்களாவது பார்க்க எனது மூத்த தங்கையும், எனது அத்தானும் வந்திருப்பார்கள். எல்லாப் பெண்களும் ஒன்று வேலை பார்ப்பார்கள் அல்லது என்னை விட அதிகம் படித்தவர்களாக இருப்பார்கள், எனவே, நான் தவிர்த்து விட்டேன்..

இதனால், எனது இல்லத்தினர் இம்முறை என்னை மட்டும் சென்று பார்த்து விட்டு பிடித்திருந்தால் சொல். பேசி முடிக்கலாம் என்று சொல்லியதால்தான் நான் அண்ணன் பழனிச்சாமி மட்டும் சென்றோம். இரவு மாயூரம் சென்று எனது ஒன்று விட்ட அண்ணன் சி.பொற்செல்வன் அவர்கள் இல்லத்தில் தங்கினோம். இவர் தற்போது செசில்ஸ் தீவில் இருக்கிறார்..

மாலை ஐந்து மணிக்கு வருவதாக சொல்லி இருந்தோம். பந்த் காரணமாக ஒரு முழம் பூ வாங்கவோ, பெண் வீட்டுக்கு ஸ்வீட் வாங்கவோ முடியாத நிலை..

மாலை ஐந்தரை மணியளவில் மயூரநாதர் கோவில் அருகே ஒரு பெண் 'பூ'க்கட்டி விற்பதாக தகவல். அவசவசரமாக, அப்பெண்ணிடம் ஒரு பத்து முழம் பூ வாங்கி கொண்டு, கோமதி தியேட்டர் எதிரில் உள்ள கொண்டத்தூர் பிள்ளை வீடு எது என்று விசாரித்து சென்றோம்..

நான், நண்பர், எனது அண்ணன், அண்ணி ஆகியோர் சென்று அறிமுகப்படுத்தி கொண்டோம். பெண்ணின் சகோதரிகள் ஸ்வீட், காரம் கொண்டு வந்து வைத்தனர். பின்னர் காப்பியை பெண்ணின் கையில் கொடுத்து அனுப்பினர். அதற்கு முன் அப்பெண், ஒருஅறையின் மூலையில் கதவிடுக்கின் வழியாக என்னை ஓரக்கண்ணால் பார்ப்பதை நானும் திருட்டுத்தனமாக பார்த்தேன்.

காப்பி வைத்ததுதான் தாமதம் மின்னலாக ஓடிச் சென்று விட்டாள். காப்பி அருந்தி முடித்ததும், பெண்ணின் அண்ணன், 'என்ன,பெண்ணைப் பிடித்திருக்கிறதா?' என்று வினவினார்..

நானோ, 'பெண்ணை எங்கே முழுசாப் பார்த்தேன். மின்னல் போல அல்லவா உங்கள் தங்கை சென்று விட்டது. மேலும், பெண்ணுக்கு என்னைப்பிடித்துள்ளதா? என்று முதலில் கேட்டுச் சொல்லுங்கள்' என்றேன்.

நண்பர் பழனிச்சாமி அந்த அறைக்கு சென்று அப்பெண்ணிடமே நேரில் பிடித்திருக்கிறதா? என்று கேட்டு பெண்ணின் அண்ணன் போன்று அப்பெண்ணை என் முன் அழைத்து வந்து பார்க்கவைத்தார்..

நான் ஊருக்கு சென்று அம்மா, சகோதர,சகோதரிகளிடம் கேட்டு விட்டு ஓரிரு நாளில் தெரிவிப்பதாக கூறி புறப்பட்டோம்..

இரவு ஏழு மணி இருக்கும் நகரப் பேருந்துகள் மட்டும் இயங்க ஆரம்பித்து இருந்தது.. நானும், பழனிச்சாமி மட்டும் திருக்கடையூர் சென்று வர தீர்மானித்து சென்றோம். திருக்கடையூர் சென்று காலசம்காரமூர்த்தி, அமிர்தகடேஸ்வரர் உடனுறை அபிராமி அம்மனை தரிசனம் செய்து விட்டுவெளியே வந்தால், மாயூரத்துக்கு திரும்பிட பேருந்து இல்லை.. என்னடா இது சோதனை என்று இரவு பதினோரு மணி வரை காத்திருக்கிறோம்...

அப்போது காரைக்கால் பக்கமிருந்து வேகமாக வந்த கார் ஒன்று, 'தேமே' என்று விழித்துக்கொண்டிருந்த எங்கள் முன் வந்தது. மாயூரம் செல்லும் வழி எது? என்று அந்த காரின் ஓட்டுநர் (இவர் சென்னையிலிருந்து ஒரு நோயாளியை காரைக்கால் கொண்டுவந்து விட்டுவிட்டு சென்னை திரும்பிக்கொண்டிருந்தவர்) வினவினார்.

அபிராமி அம்மனே அனுப்பியது போன்று ஒரு உணர்வு. நாங்களும் மாயூரம் செல்ல காத்திருப்பதாகவும், வரலாமா? வழியும் காட்டுகிறோம் என்றோம். இசைவளித்த ஓட்டுனரின் உதவியுடன் மாயூரம் நள்ளிரவு வந்து சேர்ந்து அண்ணன் வீட்டில் சென்று தங்கி மறுநாள் மதுரை வந்தடைந்து நடந்தவற்றை வீட்டில் கூறினேன்.

அடுத்த ஆவணி மாதமே, அதாவது 23.08.1991 இல் திருமண நிச்சயதார்த்தம் செய்வது என்று முடிவெடுத்து, பெண் வீட்டுக்குத் தெரிவித்தேன். இன்றோ 26 ஆவது ஆண்டு பிறக்கிறது..

"ஆடிவெள்ளி தேடி உன்னை நானடைந்த நேரம்..
கோடி இன்பம் தேடி வரும் காவிரியின் ஓரம்.." என்ற பாடல் எங்களுக்காக எழுத்தப்பட்டதோ என்று அடிக்கடி நினைத்து கொள்வேன்..

அவளை கரம் பிடித்து வெள்ளி விழா ஆண்டில், சஷ்டியப்த பூர்த்தியும் நிகழ்ந்துவிட்டது...

ஆகவே, ஆடி மாதம் திருமணம் பேசிட உகந்த மாதமே... "ஆடிப்பட்டம் தேடி விதை" என்று சும்மாவா? சொன்னார்கள்.. மேலும், நானே, ஆடி மாதத்தில் கருவாகி, சித்திரையில் தரணியில் உருவானவனல்லவா?